Και τα πεκινουά γαυγίζουν, αλλά δεν είναι ούτε ροτβάιλερ ούτε πίτ μπουλ! Νέα φρεγάτα FDI ή εκσυγχρονισμός για τις 4 ΜΕΚΟ;
Και τα πεκινουά γαυγίζουν, αλλά δεν είναι ούτε ροτβάιλερ ούτε πίτ μπουλ!
Νέα φρεγάτα FDI ή εκσυγχρονισμός για τις 4 ΜΕΚΟ;
Μια ακόμη νέα φρεγάτα FDI ή εκσυγχρονισμός για τις 4 ΜΕΚΟ; Το τεράστιο ψευτοδίλημμα του Πολεμικού Ναυτικού καθώς τα λεφτά δεν είναι το πρόβλημα, αφού με δανεικά θα γίνει ότι γίνει.
Ο εκσυγχρονισμός των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ, αρχικά μας λέγανε, τα γνωστά αμυντικά ΜΜΕ, ότι υπολογίζονταν στα 605 εκατομμύρια ευρώ. Αμέσως μετά μας το κάνανε 643 εκατομμύρια ευρώ. Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, δηλαδή μετά από πολύ χασομέρι (πάνω από χρόνο), το κόστος εκσυγχρονισμού μας το κάνανε 800 εκατομμύρια ευρώ. Ενώ σε κάποια ΜΜΕ, διαβάσαμε, πρόσφατα, για ένα δισεκατομμύριο ευρώ.
Ας προσπαθήσουμε τώρα να το δούμε, από δύο διαφορετικές γωνίες.
Πρώτα από την γωνία του Πολεμικού Ναυτικού. Στη γωνία αυτή υπάρχουν επιτακτικές επιχειρησιακές ανάγκες, που οδηγούν σε καθαρές (πιο καθαρές δεν γίνεται) απαιτήσεις από το ΥΠΕΘΑ και από τον ίδιο τον ΥΕΘΑ (με το γνωστό βιολί του, συγνώμη, ατζέντα του) :
Για τις φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ, το Πολεμικό Ναυτικό είναι πολύ σαφές. Θέλει και στα 4 πλοία το καλύτερο που μπορεί να πάρει, γιατί μόνο έτσι τα πλοία αυτά θα είναι πολύ πιο ικανά, ν’ανταπεξέλθουν σε ότι απαιτεί το σύγχρονο περιβάλλον ασφάλειας και αντιμετώπισης απειλών στην περιοχή ενδιαφέροντός του, συμπεριλαμβανομένης και της Ερυθράς Θάλασσας (βλέπε περιπέτειες Φ/Γ ΥΔΡΑ και Φ/Γ ΨΑΡΑ).
Άρα, για το Πολεμικό Ναυτικό και τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ, η κρατική, δημοσιονομική δυσκαμψία δεν θα έπρεπε βάση λογικής, σε καμία περίπτωση, να επιφέρει τις οποιεσδήποτε αναστολές. Σήμερα, οι επιχειρησιακές απαιτήσεις στις οποίες καλείται το Πολεμικό Ναυτικό να ανταποκριθεί, είναι σε άλλη διάσταση, ενώ το γεωπολιτικό μας περιβάλλον είναι πολύ πιο απαιτητικό, από ότι ήταν πριν από μια εικοσαετία.
Η υπόθεση του εκσυγχρονισμού των φρεγατών ΜΕΚΟ, δεν έχει σε καμία περίπτωση ομοιότητες με τον αμαρτωλό, ανάλαφρο και πανάκριβο εκσυγχρονισμό των 6 φρεγατών τύπου ‘S’ ή ‘Kortenaer’ (τύπου Έλλη), πριν από 20 περίπου χρόνια.
(Τον Φεβρουάριο του 2003 υπογράφτηκε συμβόλαιο αναβάθμισης 6 φρεγατών ‘S’, με την Thales, ύψους 381.575.580 εκατομμυρίων ευρώ και έγινε στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά (2004-2009). Το πρόγραμμα είχε ως βάση, την τοποθέτηση του συστήματος διαχείρισης μάχης TACTICOS, το οποίο τοποθετούνταν τότε, στις νέες ΤΠΚ Super VITA, νέες Κ/Φ HSY-56A, και στις εκσυγχρονισμένες ΤΠΚ Combattante II, την αντικατάσταση κάποιων συγκεκριμένων ηλεκτρονικών συστημάτων καθώς και την αποκατάσταση-συντήρηση, του μηχανολογικού εξοπλισμού. Τα πλοία που δέχθηκαν τον εκσυγχρονισμό ήταν: Φ/Γ ΕΛΛΗ, Φ/Γ ΛΗΜΝΟΣ, Φ/Γ ΑΔΡΙΑΣ, Φ/Γ ΑΙΓΑΙΟΝ, Φ/Γ ΝΑΒΑΡΙΝΟΝ και Φ/Γ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ. Εδώ, αξίζει κανείς να παρατηρήσει ότι στα οπλικά συστήματα των πλοίων αυτών, δεν εκτελέστηκε η παραμικρή αναβάθμιση!)
Και μιλώντας για οπλικά συστήματα, ας σκεφτούμε ότι αν δεν έχεις τα κατάλληλα νύχια να σκίσεις, αν δεν έχεις τα κατάλληλα δόντια να δαγκώσεις και τους κατάλληλους χαυλιόδοντες να σκοτώσεις, τότε δεν σε σώζουν τα ηλεκτρονικά σου συστήματα από μόνα τους. Πως λοιπόν με τα, κάποτε, ροτβάιλερ που έχουν, σήμερα, υποβιβαστεί σε πεκινουά, θα αντιμετωπίσεις τα κάποτε αγριόσκυλα, που έχουν, σήμερα, μεταλλαχτεί σε αναβαθμισμένα καθαρόαιμα λυκόσκυλα;
Άρα λοιπόν, αυτό που ζητά το Πολεμικό Ναυτικό, καλό θα είναι να είναι ξεκάθαρο, απόλυτο και χωρίς εκπτώσεις.
Ας δούμε και την γωνιά του πενιχρού δημοσιονομικού παράγοντα, υπουργείο οικονομικών κλπ.:
Ναι λοιπόν, έχουμε σαν χώρα, σαν υπουργείο οικονομικών, σαν προϋπολογισμό, πρόβλημα. Δεν βγαίνουν τα προϋπολογισμένα όβολα. Ποιανού πρόβλημα είναι; Πάντως, σίγουρα δεν είναι του Πολεμικού Ναυτικού.
Υπάρχουν άλλοι τρόποι να λυθεί αυτό το δημοσιονομικό πρόβλημα; Η εκτίμησή μας είναι ότι σίγουρα υπάρχει τουλάχιστον άλλος ένας τρόπος που είναι ο δανεισμός. Αρκεί φυσικά να υπάρχει η περίφημη ‘πολιτική βούληση’.
Το γεγονός της γήρανσης των πολεμικών πλοίων-μονάδων του στόλου, είναι δεδομένο, ενώ όσοι εκσυγχρονισμοί ή αναβαθμίσεις γίνουν στα παλιά σκαριά, καινούρια δεν θα γίνουν, αλλά σε αυτή τη σκέψη, δεν συμπεριλαμβάνονται οι φρεγάτες ΜΕΚΟ και κάποια άλλα μέσα. Αν δεν αναβαθμίσουμε αυτά τα σκαριά είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι απλά είμαστε ηλίθιοι! Είναι σαν να πετάμε στα σκουπίδια κάποια ασημικά μας επειδή έχουν θαμπώσει!
Πρώτη προτεραιότητα του Πολεμικού Ναυτικού (λογικά) είναι, ο όσο το δυνατόν καλύτερος-αρτιότερος και άρα ακριβότερος (ότι πληρώνεις παίρνεις) εκσυγχρονισμός των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ.
Το πραγματικό πρόβλημα του Πολεμικού Ναυτικού
Το υφιστάμενο κονδύλι, σύμφωνα με τα γνωστά μας ΜΜΕ, φαίνεται ότι δεν αρκεί και για την τέταρτη FDI που έχει ζητήσει το ναυτικό. Ούτε αυτό είναι πρόβλημα του Πολεμικού Ναυτικού. Και ποιο είναι το πρόβλημα του Πολεμικού Ναυτικού τελικά;
Κατά την ταπεινή μας άποψη, το πραγματικό πρόβλημα του Πολεμικού Ναυτικού είναι ότι μετά την πρώτη συγκεκριμένη και βέβαιη προτεραιότητά του, που είπαμε παραπάνω, δεν γνωρίζει ή δεν έχει συγκεκριμενοποιήσει ακόμα, ποια είναι η δεύτερη, η τρίτη και ούτω καθεξής, προτεραιότητές του.
Τι μπαίνει στη σειρά προτεραιότητας του Πολεμικού Ναυτικού μετά τις ΜΕΚΟ; Το θέμα απόκτησης της 4ης γαλλικής φρεγάτας FDI HN; Το θέμα εκσυγχρονισμού των νέων υποβρυχίων τύπου 214 Παπανικολής; Το θέμα αγοράς ή κατασκευής νέων υποβρυχίων, ή κορβετών ή νέων ΤΠΚ, ή κανονιοφόρων, ή μη επανδρωμένων; Το θέμα εκσυγχρονισμού των ΤΠΚ Super VITA; Κάτι άλλο;
Γράφτηκε πως, διατυπώθηκε από τον ΥΕΘΑ προς τον Αρχηγό ΓΕΝ η φράση: «Οι άμεσες διαθέσιμες δημοσιονομικές πιστώσεις από τη κυβέρνηση προς το ΠΝ ανέρχονται στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ». Άραγε, πόσο σαφείς ήταν ο Αρχηγός ΓΕΝ στην απάντησή του στον υπουργό, σε σχέση με τις προτεραιότητες του ΠΝ; Πόσο σαφείς είναι όλοι οι ναύαρχοι, όχι μόνο ο Αρχηγός ΓΕΝ, σχετικά με τις προτεραιότητες αυτές;
Με άλλα λόγια, είναι δύσκολη μια πολιτική απόφαση αν δεν υπάρχει μια σαφής και τεκμηριωμένη προτεραιοποίηση από τον ίδιο τον χρήστη, το ΠΝ.
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία, επιδεικνύουν μια χρονοβόρα, κοστοβόρα και ίσως επικίνδυνη αδράνεια για τις επιτακτικές πλέον ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού. Οι συζητήσεις και οι προβαλλόμενες ενέργειες περί πρόσκτησης φρεγατών Constellation, σε βάθος χρόνου, δεν δίνουν λύσεις στα άμεσα προβλήματα του ΠΝ, αλλά πολιτική πίστωση χρόνου και μόνον, αφού αποτελούν επικοινωνιακά αφηγήματα. Δηλαδή, πολύ μπλα μπλα και ουσία μηδέν.
Αναζητείται σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αποφασιστικότητα, πυγμή και ξεκάθαρες κουβέντες και αποφάσεις από πλευράς Πολεμικού Ναυτικού. Επίσης, αναζητείται κατανόηση, σοβαρότητα, υπευθυνότητα και ευελιξία, από πλευράς κυβέρνησης και ηγεσίας ΓΕΕΘΑ.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά για το ΠΝ, για την Πολεμική Αεροπορία προχωρά η υλοποίηση του προγράμματος απόκτησης των F-35 κόστους άνω των τεσσάρων δισεκατομμυρίων ευρών, τη ίδια στιγμή που το πρόγραμμα απόκτησης (αρκετών δις) των Rafale F3R, προχωρά προς το τέλος του, με προοπτική επέκτασής του! Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά για την Πολεμική Αεροπορία ή μήπως οι πτέραρχοι ξέρουν επακριβώς τι θέλουν;
Κάποιοι, λοιπόν, ίσως χρειάζεται να ξαναδούν κάποια θέματα και να πράξουν τα δέοντα. Δεν είναι κακό να συμβουλευτούν την ηγεσία της Πολεμικής Αεροπορίας αν το κρίνουν απαραίτητο! Δεν είναι επίσης κακό να χτυπήσουν και το χέρι τους σε κάνα τραπέζι αν το κρίνουν απαραίτητο! (Εκτός και αν κάποιοι το βρίσκουν ανάρμοστο, ο φέρων τα γαλόνια να χτυπά και το χέρι του σε τραπέζια. Και τα πεκινουά γαυγίζουν, αλλά δεν είναι ούτε ροτβάιλερ ούτε πίτ μπουλ!)