Η κοινή γνώμη δίνει στο V-22 μία κακή φήμη …να βλέπαμε και μια αρχική απόκτηση 8 τέτοιων αεροχημάτων τεχνολογίας Tiltrotor; Λέμε, μήπως

Η κοινή γνώμη δίνει στο V-22 μία κακή φήμη

…να βλέπαμε και μια αρχική απόκτηση 8 τέτοιων αεροχημάτων τεχνολογίας Tiltrotor; Λέμε, μήπως;

 
 

Το ρεκόρ ασφάλειας του tiltrotor είναι στο ίδιο επίπεδο με άλλα αεροχήματα στροφείου κανένα από τα οποία δεν μπορεί να συγκριθεί στις ικανότητες και τις επιδόσεις του.

ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ

Το V-22 έχει από καιρό πάρει μια κακή φήμη. Μόλις οι αναφορές για ένα θανατηφόρο ατύχημα με ένα Osprey στα ανοικτά των ακτών της Ιαπωνίας κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο το περασμένο φθινόπωρο, οι κριτικοί όρμησαν και μια χορωδία απληροφόρητων σκεπτικιστών άρχισε να δημοσιεύει και να σχολιάζει, ρωτώντας: "Γιατί το Osprey πετά ακόμα;"

Οι υποστηρικτές του V-22 σπεύδουν να επισημάνουν ότι τα δεδομένα λένε μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Στην πραγματικότητα, το Osprey είναι ένα σύγχρονο μηχανολογικό θαύμα όσον αφορά τις επιδόσεις και τις ικανότητές του, και το ιστορικό του σε επιχειρησιακή ασφάλεια είναι στο ίδιο επίπεδο με τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα συμβατικά αεροχήματα  στροφείου που πετούν για το Υπουργείο Άμυνας σήμερα.

Όπως όλες οι τεχνολογίες αιχμής πρώτης γενιάς, η εισαγωγή του πρώτου αεροσκάφους tiltrotor στον κόσμο ήταν μια μαθησιακή εμπειρία για όλους τους εμπλεκόμενους. Κατά την αρχική ανάπτυξη, το πρόγραμμα υπέστη πολλά τραγικά ατυχήματα, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας 19 πεζοναυτών κατά τη διάρκεια μιας επιχειρησιακής δοκιμαστικής πτήσης το 2000. Αυτό το ατύχημα, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μεμονωμένο περιστατικό, έπληξε αρκετά τη φήμη του προγράμματος. Και, τις δεκαετίες από τότε, το V-22 έχει υποστεί ένα συντριπτικά αρνητικό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη.

Όμως τα γεγονότα έχουν σημασία και τα δεδομένα δείχνουν ότι ο μέσος όρος ατυχημάτων για τα MV-22 για 10 χρόνια είναι 3,43 ανά 100.000 ώρες πτήσης. Αυτό τοποθετεί το ποσοστό ατυχημάτων του Osprey ακριβώς στη μέση του όποιου άλλου αεροσκάφους τύπου/μοντέλου/σειράς που πετά αυτή τη στιγμή το Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ. Με άλλο λόγια, στα 17 χρόνια από τότε που το αεροσκάφος εισήλθε για πρώτη φορά σε επιχειρησιακή υπηρεσία το 2007, υπήρξαν 14 ατυχήματα απώλειας αεροσκαφών και στις τρεις υπηρεσίες των ΕΔ που υπηρετεί και σε ένα διεθνή συνεργάτη που χειρίζεται το αεροσκάφος, με 0,82 ατυχήματα ετησίως, ενώ πετά για πάνω από 500.000 ώρες πτήσης.

Φυσικά, κάθε απώλεια πληρώματος και αεροσκάφους είναι μια τραγική υπενθύμιση των δύσκολων προκλήσεων που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα στρατιωτικά πληρώματα. Στην περίπτωση αεροσκαφών όπως το V-22 που μεταφέρουν επιβάτες, ένα ατύχημα συχνά συνεπάγεται τραυματισμό και απώλεια ζωής για κάτι περισσότερο από το πλήρωμα του αεροσκάφους, κάνοντας τον αντίκτυπο ακόμη μεγαλύτερο. Ωστόσο, ακόμη και με τη μέτρηση του καθαρού αριθμού θανάτων μέσα στα πρώτα 30 χρόνια λειτουργίας, το V-22 είναι ασφαλέστερο από άλλα πτητικά μέσα με στροφεία στην κατηγορία του.

Για παράδειγμα, ένα πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύτηκε από την Atlas News επισημαίνει ότι από την εισαγωγή του Black Hawk το 1979, οι αμερικανικές παραλλαγές H-60 υπέστησαν 390 περιστατικά με αποτέλεσμα 970 θανάτους. Εξήντα από αυτούς τους θανάτους σημειώθηκαν μόλις την τελευταία δεκαετία, πράγμα που σημαίνει ότι το H-60 ​​ήταν υπεύθυνο για δύο περισσότερους θανάτους τα τελευταία δέκα χρόνια από το V-22 τα τελευταία 30 χρόνια. Το ίδιο άρθρο εξέτασε τα ποσοστά ατυχημάτων πτητικών μέσων στροφείου και διαπίστωσε ότι μεταξύ αυτών των μέσων που μεταφέρουν συνήθως επιβάτες, το H-47 Chinook, σε μια περίοδο 39 ετών από το 1966 έως το 2005, 238 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε δέκα ξεχωριστά μη πολεμικά ατυχήματα με H-47 , και το πρώιμο ρεκόρ του USMC H-46 Sea Knight είναι ακόμα χειρότερο.

Αυτές οι συγκρίσεις δεν έχουν σκοπό να ανυψώσουν το V-22 πάνω από άλλα στρατιωτικά αεροσκάφη που μεταφέρουν επιβάτες ή να δικαιολογήσουν το ιστορικό ασφαλείας του Osprey με οποιονδήποτε τρόπο. Κανένα αεροσκάφος δεν είναι τέλειο και κάθε αεροπορικό ατύχημα, ειδικά αυτό που έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο ή τον τραυματισμό ενός μέλους της υπηρεσίας, είναι μια φρικτή υπενθύμιση των κινδύνων που αντιμετωπίζουν οι στρατιωτικοί στην υπηρεσία προς το έθνος μας.

Ωστόσο, τα πραγματικά δεδομένα υποστηρίζουν την ιδέα ότι το ιστορικό ασφάλειας του V-22 δεν είναι ασυνήθιστο και η αντίληψη ότι το Osprey θέτει άσκοπα σε κίνδυνο τη ζωή των μελών της υπηρεσίας είναι μια πλάνη της κοινής γνώμης.

Η κοινή γνώμη είναι ένα φαινόμενο κατά το οποίο μια ομάδα ατόμων καταλήγει σε συναίνεση χωρίς κριτική λογική, χωρίς να εξετάζει τα δεδομένα, τις συνέπειες ή τις εναλλακτικές λύσεις. Η προβληματική ή πρόωρη συναίνεση που είναι χαρακτηριστικό της κοινής γνώμης, μπορεί να τροφοδοτείται από μια συγκεκριμένη ατζέντα – προπαγάνδα που μπορεί να οφείλεται στο ότι τα μέλη της ομάδας αυτής εκτιμούν άλλες σκοπιμότητες πάνω από την πραγματικά κριτική σκέψη.

Η τεχνολογία Tiltrotor είναι ακόμα σχετικά νέα και το V-22 είναι η πρώτη γενιά του είδους της. Ωστόσο, το V-22 είναι ένα από τα ασφαλέστερα αεροσκάφη στο αμερικανικό οπλοστάσιο σήμερα. Αντί να ρωτούν γιατί τα V-22 πετούν ακόμα, ίσως οι κριτικοί θα έπρεπε να ρωτήσουν γιατί δεν κρατάμε όλα τα αεροσκάφη με τα ίδια πρότυπα απόδοσης;

Καθώς ο στρατός των ΗΠΑ επέλεξε πρόσφατα το tiltrotor V-280 Valor έναντι του ομοαξονικού ελικοπτέρου SB-1 Defiant για να αντικαταστήσει τη γραμμή H-60, είναι σαφές ότι το Πεντάγωνο δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει την τεχνολογία tiltrotor. Αυτό οφείλεται στο απίστευτο πλεονέκτημα που παρέχει η βελτιωμένη ταχύτητα και εμβέλεια του tiltrotor. Η τεχνολογία Tiltrotor είναι απλώς ένα κβαντικό άλμα στην ικανότητα, σε σχέση με τα συμβατικά αεροχήματα στροφείου και μια αναγκαιότητα για τις ένοπλες δυνάμεις μας.

Εν κατακλείδι, τα V-22 Ospreys παρέχουν στους διοικητές πολεμικής μάχης επιχειρησιακή φονικότατα, ευελιξία αποστολής και αιφνιδιασμό, που χρειάζονται μέσω της εφαρμογής της ανώτερης ταχύτητας, εμβέλειας, ωφέλιμου φορτίου και επιβίωσης του tiltrotor. Είναι καιρός να σταματήσει η κοινή γνώμη να επηρεάζεται από φήμες αλλά να εστιάζεται στα πραγματικά γεγονότα και στα στοιχεία.

Σκέψεις

Όχι δεν θα πούμε τίποτα περί χειραγώγησης της ελληνικής κοινής γνώμης που καλά κρατεί χάριν των γνωστών και μη εξαιρετέων ΜΜΕ κάθε είδους, που μαστίζουν την καθημερινή ειδησιογραφία μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το μότο: ‘ΜΜΕ 107’ που μας χαρακτηρίζει ως χώρα (και δεν θέλουμε να πολιτικοποιήσουμε το θέμα).

Αξίζει όμως να δούμε την περίπτωση της πιθανής απόκτησης κάποιου αριθμού V-22 Osprey ή V-280 Valor, προκειμένου τα εντάξουμε στο οπλοστάσιό μας. Τα πλεονεκτήματα πάρα πολλά όσον αφορά τα επιχειρησιακά τους προτερήματα έναντι των συμβατικών ελικοπτέρων. Αν το δούμε και σαν πολλαπλασιαστή ισχύος, δεν θα πέσουμε έξω. Αν το δούμε σε συνδυασμό και με την γεωμορφολογία του Αιγαίου μας (πολλά και μικρά νησιά) την υψηλή τους ταχύτητα, εμβέλεια και τις μεγάλες δυνατότητες μεταφοράς φορτίου και ανθρώπων που διαθέτουν, τότε μιλάμε για κάτι επαναστατικό στην περιοχή μας.

Το αρνητικό της υπόθεσης, τι άλλο; Το κόστος. Το Osprey κατασκευάζεται μέσω μιας συνεργασίας μεταξύ της Bell Helicopter και της Boeing. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Σώματος Πεζοναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών, το κόστος ενός V-22 Osprey είναι 71,3 εκατομμύρια δολάρια. Έτσι, όταν βλέπουμε ένα στον ουρανό, βλέπουμε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια να πετούν από πάνω, ότι δηλαδή βλέπουμε και με τα μαχητικά αεροσκάφη της πολεμικής μας αεροπορίας και όχι μόνο.

Όμως μπροστά στην ποιοτική και πραγματική αναβάθμιση της άμυνας της χώρας μας, το κόστος δεν θα έπρεπε να είναι το μέτρο. Μόνο η επιχειρησιακή αναγκαιότητα και αποτελεσματικότητα και η κατακόρυφη αναβάθμιση της πολεμικής μας ισχύος θα έπρεπε να είναι το μέτρο μας.

Μήπως μαζί με το θέμα της επικείμενης απόκτησης νέων ελικοπτέρων H-60 σε ποσότητα περίπου 40 τεμαχίων, να βλέπαμε και μια αρχική απόκτηση 8 τέτοιων αεροχημάτων τεχνολογίας Tiltrotor; Λέμε, μήπως;

Μήπως αυτή η αγορά των  8 αεροχημάτων Tiltrotor προσδώσει πρωτόγνωρες επιχειρησιακές δυνατότητες σε ειδικές και άλλες μονάδες μας που τους είναι τόσο απαραίτητες σήμερα; Λέμε, μήπως;