ANZAC … εμείς απλά γράφουμε την άποψή μας αφού πρώτα ψάξαμε σχολαστικά, πολύ σχολαστικά!

ANZAC

… εμείς απλά γράφουμε την άποψή μας αφού πρώτα ψάξαμε σχολαστικά, πολύ σχολαστικά!

Πολεμικό Ναυτικό:

Πόσο μονόδρομος μπορεί να είναι η απόκτηση των ANZAC για την ανανέωση του στόλου των φρεγατών του ΠΝ μας;

7 Μαρτίου 2024

Προοπτική απόκτησης των μεταχειρισμένων φρεγατών της κλάσης ANZAC του Αυστραλιανού Ναυτικού για την ανανέωση των μονάδων κρούσης της Διοίκησης Φρεγατών του Αρχηγείου Στόλου

Είναι χρήσιμο όταν μιλάμε για ικανότητα, να γίνεται διάκριση μεταξύ της ποιότητας και της ποσότητας. Όσον αφορά την ποιότητα, η κλάση Anzac απέχει πολύ από την αρχική της περίφημη διαμόρφωση που ήταν «fitted for, but not with». Μετά από μια σειρά αναβαθμίσεων, η Anzac συγκαταλέγεται (για το 2019-2920) μεταξύ των καλύτερων μικρών φρεγατών στον κόσμο.

Δεδομένο πρώτο.

Κεντρικό στοιχείο της νέας του ικανότητας είναι το πρόγραμμα αντιπυραυλικής άμυνας κατά πλοίων που αναβάθμισε το εξαιρετικό σύστημα διαχείρισης μάχης Saab 9LV και εγκατέστησε ένα πολύ καλό ραντάρ συστοιχίας φάσεων της CEA Technologies για να καθοδηγήσει τον πύραυλο Evolved Sea Sparrow κατά των εισερχόμενων πυραύλων κρουζ. Το αναβαθμισμένο σύστημα έχει αποδώσει εξαιρετικά καλά σε όλες τις δοκιμές.

Η Αυστραλία συμμετέχει επίσης στη διεθνή κοινοπραξία που παράγει μια βελτιωμένη έκδοση του ESSM που έχει σχεδιαστεί για την αντιμετώπιση σύγχρονων υπερηχητικών πυραύλων. Αυτός θα εξοπλίσει τις τάξεις Anzac, Hobart και Hunter.

αντιαεροπορικός πόλεμος

Συνολικά, αυτές οι βελτιώσεις ενισχύουν σημαντικά την ικανότητα αυτοάμυνας των Anzac στον αντιαεροπορικό πόλεμο και τους δίνουν κάποια μικρή ικανότητα να προστατεύουν τα σκάφη που συνοδεύουν σε μικρή απόσταση. Όμως, η έλλειψη του συστήματος διαχείρισης μάχης Aegis και του πυραύλου αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς SM-2 σημαίνει ότι τα Anzac δεν έχουν πραγματική αντιαεροπορική αμυντική ικανότητα περιοχής. Για αυτό, το ΠΝ μας θα πρέπει να βασιστεί στις τρεις φρεγάτες FDI. Οι υπερηχητικοί πύραυλοι (ως νέα απειλή) πιθανότατα θα τεθούν σε λειτουργία πολύ σύντομα, ενώ η κλάση Anzac θα είναι ακόμη σε υπηρεσία και σίγουρα θα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν, αλλά θα απειλήσουν τη δυνατότητα επιβίωσης οποιουδήποτε πλοίου επιφανείας, όχι μόνο των Anzac.

πόλεμος επιφάνειας

Όσον αφορά τον πόλεμο επιφάνειας, το πυροβόλο των πέντε ιντσών του Anzac είναι συνεπές με εκείνο άλλων μεγάλων πλοίων επιφανείας, αλλά το κύριο αντιπλοϊκό του όπλο, ο πύραυλος Harpoon, είναι χρήσιμος πλην γερασμένος. Έχει μικρότερο βεληνεκές από τα γνωστά αντίστοιχα απειλητικά όπλα και δεν έχει κανένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι αντιπλοϊκοί πύραυλοι για να ξεπεράσουν την άμυνα των πλοίων όπως υπερηχητική ταχύτητα και αντοχή στις παρεμβολές. Το ελικόπτερο Seahawk Romeo παρέχει μια χρήσιμη ικανότητα ενάντια σε επιθέσεις σμηνών από μικρά σκάφη.

ανθυποβρυχιακός πόλεμος

Περιέργως για τον ανθυποβρυχιακό πόλεμο, το Anzac έχει μικτές δυνατότητες. Τα Anzac κατασκευάστηκαν για ρυμουλκούμενο σόναρ, αλλά δεν το παρέλαβαν ποτέ και δεν υπάρχει καμία ένδειξη στο μέλλον, να μπορέσει να εγκατασταθεί ένα τέτοιο σύστημα. Αυτό το έλλειμμα αντισταθμίζεται εν μέρει από το ελικόπτερο Romeo του Anzac, το οποίο διαθέτει ικανό σόναρ «ενεργού εμβάπτισης-βύθισης». Δύο ελικόπτερα Romeo που λειτουργούν σε συντονισμό με σόναρ βύθισης μπορούν να δυσκολέψουν τη ζωή των υποβρυχίων. Δυστυχώς, κάθε Anzac έχει μόνο ένα υπόστεγο και κατά συνέπεια ένα τέτοιο ελικόπτερο. Το σόναρ κύτους στην γάστρα του πλοίου αν και αναβαθμισμένο, από μόνο του δεν μπορεί να καλύψει το κενό της έλλειψης ενός ρυμουλκούμενου σόναρ.

μη επανδρωμένα ιπτάμενα

Το ναυτικό προχωρά αθόρυβα αλλά αποτελεσματικά στην υιοθέτηση μη επανδρωμένων εναέριων συστημάτων. Δεδομένου ότι μερικά μικρότερα drones, θα μπορούσαν να χωρέσουν μαζί με ένα Romeo στο ενιαίο υπόστεγο του Anzac, προσφέρουν τη δυνατότητα ενίσχυσης της αεροπορικής ικανότητας του πλοίου, ιδίως παρέχοντας μεγαλύτερη αντοχή για επιτήρηση επιφανείας. Αλλά χωρίς δεύτερο υπόστεγο ή ξεχωριστό χώρο αποστολής, η δυνατότητα ενσωμάτωσης αυτόνομων συστημάτων, χωρίς να εγκαταλείψουμε το Romeo που είναι κεντρικό στην ανθυποβρυχιακή ικανότητα του πλοίου, είναι περιορισμένη.

Συμπερασματικά, τα καλά νέα είναι ότι συνολικά τα Anzac συγκρίνονται καλά με άλλες μικρές φρεγάτες. Τα κακά νέα είναι ότι θα είναι δύσκολο να διατηρηθεί η ικανότητα σε σχέση με πιθανές μελλοντικές απειλές για τα επόμενα 20 χρόνια.

Δεδομένο δεύτερο.

Οι αναβαθμίσεις έχουν αυξήσει το βάρος του πλοίου από τους αρχικούς 3.600 τόνους σε περίπου 3.900. Πιθανότατα δεν μπορεί να γίνει πιο βαρύ και η αντικατάσταση του ραντάρ εναέριας έρευνας ήταν η τελευταία ουσιαστική φυσική αλλαγή που έγινε στα σκάφη. Τα πλοία μετά την μετασκευή-αναβάθμισή τους, έχουν αυξημένο εκτόπισμα κατά περίπου 6% επιπλέον του αρχικού τους. Άρα έχουν εξαντλήσει το σύνηθες περιθώριο του 5% αύξησης που προβλέπεται από τους παλαιούς κανονισμούς (ως το 2001-2 περίπου). Ας λάβουμε υπόψιν μας ότι το αντίστοιχο περιθώριο αύξησης των Constellation θα είναι πολύ πάνω από 10% σύμφωνα με τις νέες απαιτήσεις του USN για όλες τις νέες ναυπηγήσεις πολεμικών πλοίων τους.

Δεδομένο τρίτο.

Οι Anzac είναι φρεγάτες υψηλής ποιότητας. Πιθανότατα θα γεράσουν σταδιακά τα επόμενα 20-25 χρόνια στο ταξίδι τους προς την τελική απόσυρση. Αλλά το θέμα της ποσότητας μπορεί να είναι πιο προβληματικό από την ποιότητα. Συχνά χρειάζεστε απλώς παρουσία: ένα πλοίο στη θάλασσα στη σωστή τοποθεσία, είτε περιπολεί σε μια θαλάσσια λωρίδα ή παρακολουθεί μια τουρκική άσκηση ή απλώς κυματίζει την σημαία του. Όσο καλή κι αν είναι η ποιότητά του, ένα πλοίο δεν μπορεί να βρίσκεται σε δύο μέρη ταυτόχρονα.

Ο αριθμός των πλοίων (8 μονάδες σε μεσοπρόθεσμο χρόνο, ανάλογα με την πρόοδο των ναυπηγικών προγραμμάτων του Αυστραλιανού Πολεμικού Ναυτικού) θα μπορούσαν να αποτελέσουν έναν κορμό πλοίων αγγαρείας σε βάθος δεκαετίας. Οι Anzac θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο των S και να γίνουν η ραχοκοκαλιά του στόλου επιφανείας μας. Για πόσα χρόνια ακόμα όμως; Και ναι, θα λύναμε το πρόβλημα της ποσότητας, από ποιότητα όμως σε σχέση με τις νέες απειλές;

Η πιθανή απόκτηση των μεταχειρισμένων φρεγατών της κλάσης ANZAC του Αυστραλιανού Ναυτικού δεν αναιρεί την ανάγκη ναυπήγησης νέων σύγχρονων πολεμικών πλοίων για το ΠΝ μας. Το ΠΝ μας είναι απαραίτητο να ναυπηγήσει και νέα σύγχρονα πλοία.

Δεδομένο τέταρτο.

Η λύση των μεταχειρισμένων φρεγατών της κλάσης ANZAC του Αυστραλιανού Ναυτικού δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση την απόκτηση των μεταχειρισμένων LCS της κλάσης Freedom του Αμερικανικού Ναυτικού. Τα LCS της κλάσης Freedom μπορούν να αποτελέσουν τον συνδετικό κρίκο του ΠΝ μας όπως είναι τώρα με το ΠΝ μας όπως θα είναι μετά την απόκτηση των Constellation. Επιπρόσθετα δεν πρέπει να υποτιμάται η ιδιόμορφη επιχειρησιακή ποικιλόμορφη χρήση των πλοίων αυτών, ως πλοία ειδικών αποστολών και πλοία βάσης μη επανδρωμένων κάθε είδους.

Δεδομένο πέμπτο.

Η εγκατάσταση ενός σύγχρονου αντιπυραυλικού συστήματος (Close In Weapon System, CIWS) όπως το RAM, η ανάπτυξη νέων λύσεων όπως τα λέιζερ, καθώς και ενός σόναρ (κατηγορίας μεταβλητού βάθους – VDS) νέας γενιάς προκειμένου το πλοίο να διαθέτει πλήρεις ανθυποβρυχιακές δυνατότητες, θα μπορούσε να είναι πολύ καλές και χρήσιμες αναβαθμίσεις, ακόμα κι αν υπήρχαν διαθέσιμα κεφάλαια. Πιθανότατα όμως, δεν θα είναι δυνατή-εφικτή λόγω επικίνδυνης αύξησης εκτοπίσματος. Στην ανυπέρβλητή ανάγκη τοποθέτησης ενός τουλάχιστον από τα αναφερθέντα συστήματα, θα πρέπει να αφαιρεθεί το ισοδύναμο βάρος από κάποιο άλλο σύστημα. Και αυτό από μόνο του θα δημιουργήσει άλλα προβλήματα.

Δεδομένο έκτο.

Σε κάθε περίπτωση όμως οι φρεγάτες της κλάσης ANZAC έχουν καίρια πλεονεκτήματα όπως: σύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα, ραντάρ νέας γενιάς, νέου τύπου τακτικό σύστημα και ικανοποιητικό φόρτο όπλων (32 βλήματα ESSM).

Μεγάλο μέρος του κόστους των αναβαθμίσεων, αφορά το σχεδιασμό και τη μηχανολογική εγκατάσταση, η οποία παραμένει ίδια, ανεξάρτητα από το αν προσθέσατε ή αναβαθμίσατε ένα, οκτώ ή 108 συστήματα. Έτσι, καθώς οι Anzac πλησιάζουν στη συνταξιοδότηση, η αξία για τα χρήματα ενός τελευταίου γύρου αναβαθμίσεων-βαθιάς συντήρησης, μπορεί να αρχίσει να φαίνεται αμφισβητήσιμη.

Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πώς αποδίδουν σήμερα τα Anzac έναντι των σημερινών αλλά και των αυριανών απαιτήσεων, δεδομένου ότι ορισμένες από τις προκλήσεις που σχετίζονται με τις γερασμένες πλατφόρμες, αναδύονται ήδη με αυτά τα πλοία.

Μέρος του προβλήματος είναι ότι οι βελτιώσεις δυνατοτήτων επιβάλλουν ένα νέο κόστος λειτουργίας στην πλατφόρμα. Η προσθήκη συστημάτων αύξησε το βάρος του πλοίου από 3.600 σε 3.900 τόνους και οδήγησε επίσης σε αύξηση 50% στην απαιτούμενη παραγωγή ενέργειας. Το μέγεθος του πληρώματος έχει αυξηθεί κατά 20% (από 157 σε 192), με αποτέλεσμα και μεγάλο φόρτο εργασίας στα συστήματα κάθε πλοίου.

Σύμφωνα με στοιχεία από ανοιχτές πηγές, το προφίλ λειτουργίας των σκαφών είναι πολύ παραπάνω του αρχικού σχεδιασμού για το Αυστραλιανό Πολεμικό Ναυτικό. Επιπλέον, το τρέχον καθεστώς διατήρησης δεν είναι ευθυγραμμισμένο με το λειτουργικό προφίλ. Τα Anzac υπέστησαν υποβάθμιση στη πλατφόρμα και τα συστήματά της. Τα ανταλλακτικά δεν είναι εύκολα διαθέσιμα και έχουν σημειωθεί πολλά επεισόδια κανιβαλισμού για να μπορέσουν να φτάνουν κάποια πλοία στην αποστολή τους.

Δεδομένο έβδομο.

Τα πλοία αυτά σε σχέση με τα αντίστοιχα δικά μας (ΜΕΚΟ 200 ΗΝ) έχουν έναν αεριοστρόβιλο αντί για δύο, διαφορετικούς μειωτήρες στροφών (λόγω του ότι έχουν έναν αεριοστρόβιλο που εξυπηρετεί δύο άξονες) και ελαφρύτερο αξονικό σύστημα λόγω μεταφοράς λιγότερης ιπποδύναμης στις έλικες. Άρα έχουν λιγότερο βάρος (από ότι στα δικά μας) στα κατώτερα σημεία του σκάφους (εκτιμάται για τουλάχιστον 35 με 40 τόνους) και άρα υψηλότερο κέντρο βάρους και άρα δυσμενέστερη ευστάθεια (σε σχέση με τα δικά μας).

Για το λόγο αυτό:

1.       χρειάστηκε και η τοποθέτηση έρματος κατά την διάρκεια της μετασκευής τους,

2.       οι εκτοξευτήρες Mk141 των Harpoon Block II δεν μπόρεσαν να τοποθετηθούν στο κατάστρωμα 02 στο μεσόστεγο ανάμεσα στη γέφυρα και στον νέο ιστό όπως αρχικά ήταν σχεδιασμένο, αλλά ένα κατάστρωμα πιο χαμηλά στο 01 και μπροστά από την γέφυρα,

3.       δεν μπόρεσαν να τοποθετήσουν και δεύτερο εκτοξευτήρα Mark 41 ενώ υπάρχει χώρος δεσμευμένος για αυτό το λόγο, δίπλα στον αρχικό εκτοξευτήρα Mark 41, πίσω από τις τσιμινιέρες.

 

Συμπέρασμα

Από όλα τα παραπάνω συνάγεται ότι τα πλοία αυτά, είναι οριακά υπερφορτωμένα και δεν μπορούν να δεχτούν ούτε ένα σύστημα χωρίς να βγάλουν κάποιο αντίστοιχο βάρος για να γίνει ισοστάθμιση.

Όλα τα ηλεκτρονικά τους και το CMS τους, είναι άγνωστα στο ΠΝ μας.

Δεν διαθέτουν VDS και CIWS.

Εκτιμάται ότι οι κύριες μηχανές ντήζελ και οι ηλεκτρομηχανές τους θα χρειαστούν εκτεταμένη συντήρηση (απαίτηση σε χρόνο και χρήμα) λόγω ωρών λειτουργίας τους.

Η άποψή μας για τα πλοία αυτά είναι πως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και όχι βιαστικές κινήσεις. Αν τα θέλουμε, τότε ας μη σκεφτόμαστε για μετασκευές και τοποθετήσεις όπλων συστημάτων κλπ αλλά ας τα δούμε όπως είναι και τίποτα άλλο.

Όπως και να είναι, οι αρμόδιοι του ΠΝ μας θα προτείνουν και άλλοι θα αποφασίσουν, εμείς απλά γράφουμε την άποψή μας αφού πρώτα ψάξαμε σχολαστικά, πολύ σχολαστικά