…ολοκληρωμένη λίστα αναγκών των ΕΔ μας έως το … 2027 …Λέτε να δούμε καμιά ασφαλτόστρωση στην άμυνα, πριν τις ευρωεκλογές;
…ολοκληρωμένη λίστα αναγκών των ΕΔ μας έως το … 2027
…Λέτε να δούμε καμιά ασφαλτόστρωση στην άμυνα, πριν τις ευρωεκλογές;
Ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας σε πρόσφατη δήλωσή του αφηγήθηκε μέρος του προγράμματός του (το γνωστό «Ατζέντα 2030») για μια ολοκληρωμένη λίστα αναγκών των ΕΔ μας έως το … 2027, ναι το 2027.
Ένα μεγάλο μπράβο για την επαινετή αυτή πρωτοβουλία που αναδεικνύει την προνοητικότητα, τον προγραμματισμό και την υψηλού επιπέδου αντίληψη των συνεργατών του υπουργού μας αλλά και του ιδίου.
Μήπως κάτι μας διαφεύγει; Η χώρα μας έχει αλήθεια την πολυτέλεια να περιμένει και άλλο για να εκσυγχρονίσει το οπλοστάσιό της; Ο χρόνος κυλάει υπέρ της;
Ναι, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας (κρίση το λένε) δημιουργήθηκαν αμυντικά κενά (χάσματα τα λένε). Ναι, στα σοβαρά, ούτε να διατηρήσουμε, ούτε να συντηρήσουμε, ούτε να εκσυγχρονίσουμε και ούτε να αντικαταστήσουμε μέσα παλαιάς τεχνολογίας με νέα δεν μπορέσαμε και εξακολουθούμε να μη μπορούμε. Ναι, η στρατηγική θέση της Ελλάδας (μαγαζί γωνία το λένε) στο σταυροδρόμι Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής απαιτούσε και απαιτεί πάντα μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη αποτροπής και ενέργειας.
Εντάξει λοιπόν, έχουμε πολλές ελλείψεις στις ΕΔ μας και τι κάνουμε; Κάνουμε… «Ατζέντα 2030» με λίστα αναγκών για το 2027! Μήπως ακούγεται σαν ανεκδοτάκι;
Βρέχει, διαπιστώνεις την άμεση ανάγκη χρήσης μιας ομπρέλας και λες: άστο για την άλλη εβδομάδα!
Η ανάγκη για άμεσο εκσυγχρονισμό των ΕΔ μας δεν έχει να κάνει μόνο με την αναπλήρωση των κενών του ξεπερασμένου τεχνολογικού εξοπλισμού αλλά και με την προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα του πολέμου και του ρόλου της χώρας μας ως μιας δημοκρατικής περιφερειακής δυναμικής ασφάλειας στην ΝΑ Μεσόγειο, δηλαδή στην αυλή μας αλλά και λίγο παρά έξω (Ουκρανία, Παλαιστίνη, Ερυθρά Θάλασσα).
Στην περίπτωσή μας (για το ΥΠΕΘΑ και τις ΕΔ μας) ο χρόνος θα περίμενε κανείς να τρέχει τουλάχιστον επί δύο, και οι ταχύτητες λήψης αποφάσεων να ήταν διαγαλαξιακές. Η έλευση των νέων τεχνολογιών και η νέα πραγματικότητα του πολέμου απαιτούν επενδύσεις: για αντικατάσταση του παλιού εξοπλισμού, στην άμυνα, στην τεχνολογία των drone και των Swarm drones, στον υβριδικό πόλεμο, στον δικτυοκεντρικό πόλεμο, στις δορυφορικές επικοινωνίες, ακόμα και στα πυρηνικά όπλα!
Μήπως η «Ατζέντα 2030» έχει ήδη ξεπεραστεί πριν καλά καλά καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται;
Η γειτόνισσά μας Τουρκία, έχει ήδη ξεφύγει και με τον τρόπο της μας δηλώνει: ‘Εκεί που είστε ήμουνα πριν 30 χρόνια και εδώ που είμαι, ίσως φτάσετε σε 40 χρόνια, μόνο που τότε, ίσως εγώ περπατάω στο φεγγάρι!’
Η αξιέπαινη πρωτοβουλία του ΥΕΘΑ και του ΥΠΕΘΑ μας, να σχεδιάσει ακροθιγώς το αμυντικό μας μέλλον είναι πράγματι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, είναι απλώς ένα βήμα. Εμείς χρειαζόμαστε άλματα!
Το γνωστό μας : ‘σπεύδε βραδέως’, δηλαδή, ‘κάνε αυτό που πρέπει να κάνεις χωρίς καθυστέρηση αλλά και με προσοχή, χωρίς να είσαι τόσο βιαστικός που θα κάνεις κάτι λάθος εξαιτίας της βιασύνης σου’ δεν μας καλύπτει.
Το βέλτιστο στην περίπτωσή μας θα ήταν ‘το γοργόν και χάριν έχειν’, δηλαδή ‘όσο πιο γρήγορα κάνεις μια δουλειά που έχεις προγραμματίσει, τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έχεις και επίσης, σημαίνει πως οι πολλές καθυστερήσεις βλάπτουν’.
Ο επείγων χαρακτήρας των στρατιωτικών αναγκών της χώρας μας δεν μπορεί να υποτιμάται διαρκώς ούτε να αποτελεί θέμα γενικών και αδιάφορων συζητήσεων σαν να μην τρέχει τίποτε.
Ναι, εδώ υπάρχει ένας ιδιόμορφος συνδυασμός τριών παραγόντων, προκειμένου επιτευχθεί στρατιωτική-αμυντική ενδυνάμωση της χώρας:
1. κόστους συνεπειών της καθυστέρησής της,
2. πραγματικού κόστους δημοσιονομικής δαπάνης που απαιτείται,
3. κοινωνικής και κατ’ επέκταση πολιτικής αποδοχής και συναίνεσης που αποτελεί προϋπόθεση.
Για την στρατιωτική-αμυντική αυτή ενδυνάμωση εκσυγχρονισμό, η Ελλάδα μας θα πρέπει να κινηθεί πάρα πολύ γρήγορα να κλείσει τα κενά και να θωρακιστεί απέναντι σε επεκτατικές-προκλητικές δυνάμεις (όπως είναι η Τουρκία). Είναι πολύ σημαντικός (ίσως και ο σημαντικότερος) ο τρίτος παράγοντας από τους παραπάνω: να υπάρχει κοινωνική και κατ’ επέκταση πολιτική αποδοχή και συναίνεση, σε ενιαία εθνική στρατηγική και να μην αλλάζουν τα πλάνα και οι προτεραιότητες σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα κάθε φορά που αλλάζει ο Υπουργός Άμυνας της χώρας ή/και η κυβέρνηση.
Σε λίγο χρόνο ο κύριος Δένδιας δεν θα είναι ο ΥΕΘΑ. Στην θέση του θα έλθει ένας άλλος κύριος με μια άλλη άποψη με ένα άλλο ‘μαγικό φίλτρο’ για την άμυνά μας που δεν θα λέγεται «Ατζέντα 2030», αλλά ίσως λέγεται «Φάκελος ‘θωράκιση’ 2035». Πιασάρικος τίτλος και αυτός και να το μπλα μπλα και να οι ανακοινώσεις και να στο ίδιο έργο θεατές και αποτέλεσμα; Ίσως πάλι να έχουμε κάτι σαν : «Θα έχουμε μια ολοκληρωμένη λίστα αναγκών των ΕΔ μας έως το … 2030!».
Και ‘κάποιος’ μπορεί να πει: ‘Μα κάτι κάνουμε, κάνα ελικοπτεράκι παίρνουμε, άλλα ελικοπτεράκια παραγγέλνουμε, τρεις φρεγατούλες περιμένουμε, τορπιλίτσες περιμένουμε, αεροπλανάκια εκσυγχρονίζουμε κλπ κλπ, τι γκρινιάζεται λοιπόν, όλα καλά δεν είναι;’
Ας πούμε λοιπόν σε αυτόν τον ‘κάποιο’ ότι δεν μιλάμε για αυτό το ζητούμενο αλλά για κάτι πολύ ευρύτερο και εξαιρετικά αναγκαίο που δεν καλύπτεται με τα γνωστά ελικοπτεράκια, αεροπλανάκια, φρεγατούλες, τορπιλίτσες κλπ. Μιλάμε για την ουσία και όχι αναγκαστικά για την επικοινωνία. Αυτά έχουν να κάνουν με προεκλογικές φιέστες και πολιτικές βαρύγδουπες δηλώσεις και τίποτε άλλο.
Ας ελπίσουμε (πάντα στο ευχολόγιο καταλήγουμε) ότι κάτι ουσιαστικό θα αλλάξει προκειμένου επιτευχθεί στρατιωτική-αμυντική ενδυνάμωση της χώρας μας. Και μιας και πάμε για ευρωεκλογές, περιμένουμε υπομονετικά τις νέες αναγγελίες του ΥΕΘΑ ή του Πρωθυπουργού σχετικά και την άμυνα.
Όπως μας έχουν μάθει, στην Ελλάδα μας, οι πολιτικοί μας άρχοντες, όταν πλησιάζουν εκλογές (ότι εκλογές και να είναι) συνήθως γίνεται κάποια ασφαλτόστρωση. Λέτε να δούμε καμιά ασφαλτόστρωση στην άμυνα, πριν τις ευρωεκλογές;