Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ έχει ξεκινήσει την αναζήτηση αντικαταστατών για τα επανδρωμένα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη κατακόρυφης ανύψωσης του πλοίου.
https://euro-sd.com/2023/11/articles/34966/future-vertical-lift-maritime-strike-status-report/
Το πρόγραμμα Future Vertical Lift (Maritime Strike) ή FVL (MS) επιδιώκει να αναπτύξει και να αποκτήσει μια «οικογένεια συστημάτων» (FoS) που περιλαμβάνει τόσο επανδρωμένα όσο και μη επανδρωμένα αεροσκάφη για να αντικαταστήσει αεροσκάφη περιστροφικής ανύψωσης που αναπτύσσονται επί του παρόντος σε μαχητικά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ (USN). Ο χαρακτηρισμός «Maritime Strike» αναφέρεται στον ρόλο μάχης και υποστήριξης μάχης που διαδραματίζουν αυτά τα αεροσκάφη.
Τα τρέχοντα ναυτικά κρούσης κατακόρυφης ανύψωσης του USN αποτελούνται από επανδρωμένα MH-60R «Romeo» και MH-60S «Sierra» ελικόπτερα Sea Hawk και τα MQ-8B/MQ-8C Fire Scout με περιστροφικά UAV. Και οι δύο εκδόσεις Sea Hawk είναι αεροσκάφη πολλαπλών αποστολών. Το Romeo είναι κυρίως βελτιστοποιημένο για μάχιμους ρόλους και θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος της φιλοσοφίας του Πολεμικού Ναυτικού για τα ελικόπτερα. Το Sierra εκτελεί ένα ευρύ φάσμα αποστολών, όπως Αντίμετρα Ναρκών (MCM), υποστήριξη δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων (SOF), θαλάσσια απαγόρευση και επιφανειακό πόλεμο, έρευνα και διάσωση και γενική υποστήριξη. Το Fire Scout απασχολείται για αποστολές πληροφοριών, επιτήρησης, αναγνώρισης και στόχευσης (ISR&T), αναμετάδοσης επικοινωνιών και ανεφοδιασμού. Το μικρότερο MQ-8B Fire Scout αυτή τη στιγμή καταργείται σταδιακά. Η μεγαλύτερη παραλλαγή MQ-8C παρουσιάστηκε το 2019 και αναμένεται να φτάσει στο τέλος της ζωής της στη δεκαετία του 2030. Το Πολεμικό Ναυτικό αναμένει επίσης να αρχίσει να αποσύρει και τις δύο παραλλαγές Sea Hawk κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2030.
Το USN πρέπει να αντικαταστήσει το MH-60 Sea Hawk και το MQ-8C μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2030.
Απαιτήσεις FVL (MS).
Το πρόγραμμα FVL (MS) ξεκίνησε επίσημα στις 8 Νοεμβρίου 2019, όταν το Κοινό Συμβούλιο Εποπτείας Απαιτήσεων του Πενταγώνου επικύρωσε το Έγγραφο Αρχικής Ικανότητας (ICD), το οποίο καθόρισε την απαίτηση για μια οικονομικά αποδοτική ικανότητα κάθετης ανύψωσης για την τελική αντικατάσταση του MH-60R/S και στόλο MQ-8C.
Η Διοίκηση Ναυτικών Συστημάτων Αεροπορίας (NAVAIR) δημοσίευσε ένα αίτημα για πληροφορίες ή RFI στις 28 Ιανουαρίου 2021 (ενημερώθηκε στις 9 Μαρτίου 2021) με ημερομηνία απάντησης στις 4 Μαΐου 2021. Το Πολεμικό Ναυτικό τόνισε ότι δεν επρόκειτο για Αίτηση για Προτάσεις (RfP). και ότι δεν υπήρχαν έγγραφα πρόσκλησης εκείνη την εποχή. Αντίθετα, το RFI είχε σκοπό να ενημερώσει τη διαδικασία σχεδιασμού του Πολεμικού Ναυτικού και να υποστηρίξει την αξιολόγηση πιθανών λύσεων.
Το FVL (MS) FoS θα πρέπει να έχει το ίδιο χαρτοφυλάκιο ικανοτήτων αποστολής με το τρέχον αεροσκάφος, αλλά θα πρέπει να υπερβαίνει τις δυνατότητες του Sea Hawk και του Fire Scout. Θα απαιτηθούν νέα στοιχεία ενεργητικού για να καλυφθούν τα κενά ικανότητας τα οποία δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς από τα τρέχοντα συστήματα. Αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο όσον αφορά τα κενά που θα προκύψουν καθώς οι αντίπαλοι θα αναπτύξουν πιο εξελιγμένα συστήματα ναυτικού, εναέριου και ηλεκτρονικού πολέμου τα επόμενα χρόνια. Το FVL (MS) θα προσαρμοστεί επίσης στις μεταβαλλόμενες αντιλήψεις λειτουργίας των ΗΠΑ. Το Naval Aviation Vision 2030-2035 ή NAV 2030-2035 (που κυκλοφόρησε από το USN τον Σεπτέμβριο του 2021) αναφέρει ότι η νέα οικογένεια συστημάτων θα σχεδιαστεί και κατασκευαστεί ειδικά για την υποστήριξη Κατανεμημένων Ναυτιλιακών Επιχειρήσεων (DMO).
Όπως ορίζεται στο NAV 2030-2035, «οι δυνατότητες που προβλέπονται περιλαμβάνουν αυξημένη ικανότητα επιβίωσης, μεγάλο [επιχειρησιακό] βεληνεκές, επίμονο ISR&T, ολοκληρωμένη αεροπορική και πυραυλική άμυνα, επιθετικός αντι-επιφανειακός και ανθυποβρυχιακός πόλεμος μεγάλης εμβέλειας (ASW), επικοινωνίες και δεδομένα ρελέ, επιμελητεία στόλου και ανάκτηση προσωπικού». Το παράδειγμα απειλής στο χρονοδιάγραμμα 2030-2035 – καθώς και οι αρχές του DMO – υπαγορεύουν ότι το FVL (MS) είναι σε θέση να διεξάγει αυτές τις εργασίες σε ένα εξαιρετικά αμφισβητούμενο περιβάλλον, σε μεγαλύτερες αποστάσεις και με μεγαλύτερη ταχύτητα, αντοχή και ακρίβεια. «Το FVL (MS) θα αξιοποιήσει τις προόδους στην τεχνολογία αισθητήρων AI [Artificial Intelligence] και ML [Machine Learning], AI και ML για να ενσωματώσει πλήρως τις επανδρωμένες και μη επανδρωμένες πλατφόρμες για να σχηματίσει εξαιρετικά αποτελεσματικές ομάδες, μειώνοντας έτσι τον φόρτο εργασίας του χειριστή και αυξάνοντας την ταχύτητα και την ποιότητα της λήψης αποφάσεων του πληρώματος αεροσκαφών». Το νέο αεροσκάφος θα απαιτήσει επίσης ενισχυμένο έλεγχο υπογραφής για να νικήσει τους βελτιωμένους αισθητήρες των αντιπάλων και να αποφύγει τον εντοπισμό.
Προκλήσεις και αναδυόμενες επιλογές
Η απαίτηση για το νέο αεροσκάφος να λειτουργεί από αντιτορπιλικά και φρεγάτες θα θέσει περιορισμούς στο μέγεθος και το βάρος. Αυτό θα μπορούσε να καταστήσει δύσκολη την ενσωμάτωση του πλήρους προφίλ δυνατοτήτων που θέλει το Ναυτικό για το FVL (MS) FoS. Το USN ελπίζει επίσης να συνεργαστεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό με το Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ (USMC), το οποίο επιδιώκει να αποκτήσει το δικό του νέο FoS μη επανδρωμένων αεροσκαφών υποστήριξης μάχης. Εδώ οι υπηρεσίες πρέπει να αποφασίσουν πόσος χώρος για συμβιβασμούς υπάρχει όσον αφορά τα προφίλ δυνατοτήτων, τη χωρητικότητα ωφέλιμου φορτίου και το μέγεθος του αεροσκάφους. Το εάν η κοινή προμήθεια ενός τμήματος του στόλου FVL (MS) θα είναι πράγματι βιώσιμη μένει να φανεί. Το Ναυτικό σκοπεύει επίσης να αξιοποιήσει τις συνέργειες και τις καινοτόμες τεχνολογικές λύσεις από τις πρωτοβουλίες FVL του Στρατού των ΗΠΑ. και πάλι το ερώτημα παραμένει κατά πόσον οι βελτιστοποιημένες λύσεις για την ξηρά θα είναι εφαρμόσιμες στις θαλάσσιες δραστηριότητες. Ο υποναύαρχος Andrew J. Loiselle, διευθυντής της Διεύθυνσης Αεροπορικού Πολέμου (N98) του Επιτελείου Ναυτικού, αναμένει ότι η θαλάσσια υπηρεσία θα μάθει από τη συνεχιζόμενη εμπειρία FVL του Στρατού, ειδικά όσον αφορά τα συστήματα αποστολής. Ωστόσο, ο Ναύαρχος δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν βλέπει καμία άμεση συσχέτιση μεταξύ των απαιτήσεων του Πολεμικού Ναυτικού και των προβλεπόμενων αεροσκαφών του Στρατού, τα οποία θα ήταν πολύ μεγάλα ή πολύ μικρά για τη θαλάσσια αποστολή.
Από την άλλη πλευρά, φαίνεται ότι το USN δεν θα έχει έλλειψη βιομηχανικών προτάσεων. Περισσότεροι από 30 κατασκευαστές αεροσκαφών και προμηθευτές υποσυστημάτων απάντησαν στο RFI του 2021. «Οι πληροφορίες που παρέχονται […] περιλάμβαναν τη δυνατότητα επιβίωσης ως βασική πτυχή για την καταπολέμηση μελλοντικών απειλών, επιπλέον όλων των ικανοτήτων αποστολής για την υποστήριξη των προβλεπόμενων αναγκών», δήλωσε η εκπρόσωπος του Πολεμικού Ναυτικού Μέγκαν Γουάσελ. Αν και το Πεντάγωνο δεν αποκάλυψε τα ονόματα των εταιρειών που απάντησαν ή λεπτομέρειες των απαντήσεών τους, αρκετοί κατασκευαστές έχουν ανακοινώσει ενδιαφέρον να διαγωνιστούν για ένα μελλοντικό συμβόλαιο FVL (MS).
Οι αποστολές για μια θαλάσσια παραλλαγή του Bell V-280 θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν SOF και μεταφορά ομάδας επιβίβασης, medevac και επιφανειακό πόλεμο.
Πίστωση: Bell
Αυτά περιλαμβάνουν το Bell Textron, το οποίο αναφέρει «συνέργειες» μεταξύ του επανδρωμένου αεροσκάφους Tiltrotor V-280 Valor (το οποίο επιλέχθηκε για το πρόγραμμα Future Long-Range Assault Aircraft του Αμερικανικού Στρατού ή FLRAA, αλλά είναι πολύ μεγάλο για να λειτουργήσει από αντιτορπιλικά) και του μη επανδρωμένου Valor's αδελφή, το V-247 Vigilant. Ήδη από το 2018 η Bell παρουσίασε ένα μοντέλο μιας παραλλαγής με πτυσσόμενα φτερά του V-280 που θα μπορούσε φαινομενικά να χωρέσει στο υπόστεγο ενός αντιτορπιλικού Arleigh Burke Class.
Το 2022 η εταιρεία παρουσίασε μια μειωμένης κλίμακας έκδοση του Vigilant που θα είχε το ίδιο αποτύπωμα στο πλοίο με το MH-60R και φέρεται να είναι σε θέση να εκτελεί κάθε αποστολή μάχης που ολοκληρώνεται τώρα με αυτό το επανδρωμένο αεροσκάφος. Ανάλογα με το ωφέλιμο φορτίο, το θαλάσσιο V-247 θα μπορούσε να έχει ακτίνα μάχης χωρίς καύσιμα έως και 700 nm (1.296,4 km), με δυνατότητα επέκτασης μέσω ανεφοδιασμού κατά την πτήση.
Η Sikorsky, κατασκευαστής της οικογένειας Seahawk, ούτε επιβεβαίωσε ούτε απέκλεισε το ενδεχόμενο να προσφέρει ένα παράγωγο του επανδρωμένου ομοαξονικού ελικοπτέρου SB>1 Defiant που έχασε τον διαγωνισμό FLRAA. Η Northrop Grumman, κατασκευαστής του MQ-8C, ανακοίνωσε σχέδια να ανταγωνιστεί για το μη επανδρωμένο τμήμα του προγράμματος FVL (MS), είτε μόνη της είτε σε συνεργασία με την Leonardo Helicopters. Η Megan Wasel ανέφερε πρόσθετο εκτεταμένο συντονισμό με άλλους φορείς, συμπεριλαμβανομένου του Office of Naval Research (ONR) και του Navy Research Lab (NRL), σε μια σειρά έργων τεχνολογίας, πλατφόρμας και ωφέλιμου φορτίου που στοχεύουν στην επίδειξη επιχειρησιακής ικανότητας που σχετίζεται με την αποστολή FVL MS .
Για της δυνατότητες του SB-1 Defiant helicopter set for take-off & v-280Q
https://www.graphicnews.com/en/pages/38702/aviation-sikorsky-boeing-sb-1-defiant-interactive-factfile
Προχωρώντας μπροστά
Οι απαντήσεις από τη βιομηχανία παρείχαν σχόλια σχετικά με την ικανότητα κάλυψης των αναγκών που προσδιορίζονται στο ICD. Αυτές οι πληροφορίες με τη σειρά τους εισρέουν στην Ανάλυση Εναλλακτικών Επιλογών (AOA) που συνέταξε η NAVAIR. Το τμήμα ανάλυσης του AOA διήρκεσε εννέα μήνες και ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2022. Στη συνέχεια, η ομάδα του AOA συνέταξε μια διαβαθμισμένη τελική έκθεση που περιλαμβάνει λεπτομερείς αναλύσεις πιθανών λύσεων υλικού και μη, την αντιληπτή αποτελεσματικότητά τους και το αναμενόμενο κόστος. Τον Απρίλιο του 2023 ο ναύαρχος Loiselle ενημέρωσε το Κογκρέσο ότι η έκθεση είχε υποβληθεί στο Γραφείο Εκτίμησης Κόστους και Αξιολόγησης Προγραμμάτων (CAPE) του Πενταγώνου. «Όταν το [CAPE] ολοκληρωθεί με αυτήν την αξιολόγηση επάρκειας, τότε θα προχωρήσουμε οπωσδήποτε στην επιλογή μιας προτιμώμενης εναλλακτικής λύσης για το Πολεμικό Ναυτικό και όλα τα έγγραφα κοστολόγησης και απόκτησης που απαιτούνται για να φτάσουμε σε ένα ορόσημο Α, πιθανόν περίπου το [οικονομικό έτος] 2025 χρονικό πλαίσιο», είπε η Λοιζέλ σε κατάθεση ενώπιον της Επιτροπής Ενόπλων Υπηρεσιών της Βουλής. Έκτοτε, ούτε η ηγεσία του CAPE ούτε η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού έχουν ανακοινώσει την ολοκλήρωση της διαδικασίας εσωτερικής αναθεώρησης, ούτε οποιεσδήποτε αποφάσεις για το πώς θα προχωρήσουν με το πρόγραμμα FVL (MS).
Το βελτιστοποιημένο για τη θάλασσα Bell V-247 μπορεί να μεταφέρει ηχοσημαδούρες, τορπίλες και πυραύλους αέρος-εδάφους, συμπεριλαμβανομένου του Ναυτικού Πυραύλου που απεικονίζεται εδώ.
Πίστωση: Bell
Το χρονικό πλαίσιο που περιγράφεται από τον ναύαρχο Loiselle είναι συμβατό με την αρχική φιλοδοξία που ορίστηκε στο RFI του 2021, το οποίο ανέφερε ότι «η νέα ικανότητα αναμένεται να έχει μια ΔΟΕ στα μέσα της δεκαετίας του 2030 για να υποστηρίξει όλες τις περιγραφόμενες αποστολές του Πολεμικού Ναυτικού». Μέχρι σήμερα, το Πολεμικό Ναυτικό δεν έχει προσαρμόσει δημόσια αυτό το χρονοδιάγραμμα. Για να διατηρήσει τη βιωσιμότητα των υφιστάμενων μέσων ναυτικής άμυνας, η NAVAIR σχεδιάζει να αναθέσει στη Lockheed Martin σύμβαση Επέκτασης Ζωής Υπηρεσιών (SLEP) για τον στόλο MH-60S. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Μαΐου 2023, οι αναμενόμενες εργασίες θα διεξαχθούν από τον Μάιο του 2024 έως τον Απρίλιο του 2026. Αναμένεται να προστεθούν περίπου επτά χρόνια υπηρεσίας σε κάθε σκελετό ελικοπτέρου, κάτι που θα διατηρήσει το Sierra επιχειρησιακό στις αρχές της δεκαετίας του 2040. Κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του τον Απρίλιο, ο ναύαρχος Loiselle δήλωσε ότι μια παραλλαγή SLEP για το Romeo δεν είχε προγραμματιστεί μέχρι τη δεκαετία του 2030, και τότε μόνο εάν χρειαζόταν. Το γεγονός ότι το Πολεμικό Ναυτικό διατηρεί ένα απόθεμα πλεονάζοντος ελικοπτέρων MH-60R στην αποθήκευση θα χρησιμεύσει ως αντιστάθμιση έναντι τυχόν καθυστερήσεων στην ανάπτυξη και διάθεση της ικανότητας FVL Maritime Strike επόμενης γενιάς.
Σχόλιο Γεωργίου Δικαίου: όλα αλλάζουν συνεχώς και μόνο εμείς στην Ελλάδα μένουμε πίσω. Αγοράζουμε χωρίς να εξετάζουμε νέες λύσεις και πότε θα αντικατασταθεί το κάθε οπλικό σύστημα στην Αμερική.