Αναβάθμιση Πολεμικού μας Ναυτικού:
Τίποτε, ένα μεγάλο τίποτε = «ΤΙΠΟΤΕ»
Το Πολεμικό μας Ναυτικό (ΠΝ) είναι το μακρύ χέρι των ενόπλων μας δυνάμεων, που συνεπικουρεί την άσκηση εξωτερικής πολιτικής της ναυτικής χώρας μας.
Μετά από είκοσι χρόνια, λόγω της αδυσώπητης εθνικής μας οικονομικής κρίσης, αποφασίστηκε μόλις το 2020, η ανανέωση των κύριων μονάδων του στόλου του ΠΝ και η ενίσχυση της ΠΑ μας. Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε πρόγραμμα 5,5 δις ευρώ για το ΠΝ μας. Το πρόγραμμα περιλάμβανε:
1. την ναυπήγηση τεσσάρων νέων φρεγατών
2. την ναυπήγηση τεσσάρων νέων κορβετών
3. τον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων φρεγατών ΜΕΚΟ 200
4. την παραμονή σε υπηρεσία τεσσάρων εκσυγχρονισμένων φρεγατών Standard
Το πρόγραμμα αποσκοπούσε, εντός σχετικά σύντομου χρονικού διαστήματος, σε έναν αρκετά ισορροπημένο και σύγχρονο στόλο 16 κύριων μονάδων διαφόρων ηλικιών.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά τις πρωθυπουργικές αναγγελίες-εξαγγελίες, μόνο το πρόγραμμα ναυπήγησης τριών (όχι τεσσάρων) φρεγατών ύψους 3 δις ευρώ προχωράει στη Γαλλία. Όλα τα υπόλοιπα προγράμματα μείνανε στα λόγια:
1. Το πρόγραμμα ναυπήγησης τριών κορβετών ύψους 1,8 δις ευρώ με προαίρεση για άλλη μία μονάδα, στάσιμο πάνω από ένα χρόνο.
2. Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των φρεγατών ΜΕΚΟ, σε μόνιμη στασιμότητα εδώ και 15 έτη.
Το ΠΝ βρίσκεται σήμερα στην πιο δυσμενή κατάσταση λόγω παλαιότητας σχεδόν του συνόλου του υλικού του και της πραγματικής κρισιμότητας των καιρών που περνάμε. Χρειάζεται νέες σύγχρονες μονάδες που θα αναβαθμίσουν κατακόρυφα την επιχειρησιακή του ετοιμότητα και τις χρειάζεται τώρα, άμεσα. Τώρα είναι η ανάγκη. Όλοι στη Μεσογειακή μας γειτονιά, αναβαθμίζουν και εξοπλίζουν πρωτίστως το ΠΝ τους. Εμείς, τι ακριβώς κάνουμε;
Τα εξοπλιστικά διαμορφώνονται με βάση το εθνικό μας συμφέρον, με ότι αυτό συνεπάγεται (αν απαιτηθεί, είναι και αποτέλεσμα διεθνών συγκυριών όπως με τις φρεγάτες FDI HN, ελέω υπουργείων εξωτερικών και οικονομικών). Από τον κρατικό μας προϋπολογισμό δεν περισσεύει ούτε ένα ευρώ, το έχουμε καταλάβει όλοι μας. Το δημόσιο χρέος μας έχει περάσει τα 400 δις. Οι προμήθειες αμυντικού υλικού γίνονται με βάση το μεγαλύτερο επιχειρησιακό αποτέλεσμα με τη μικρότερη δυνατή δαπάνη και την σωστή προτεραιοποίηση αναγκών όλων των κλάδων των ΕΔ.
Και δεν είναι μόνο οι νέες μονάδες. Το ΠΝ αιμορραγεί, χάνει πολύτιμο έμψυχο δυναμικό ενώ οι νέες και οι νέοι δεν το περιλαμβάνουν στις προτιμήσεις τους. Για φέτος, ο αριθμός παραιτήσεων αγγίζει τα υψηλότερα της τελευταίας δεκαετίας.
Η κυβέρνηση αδιαφορεί επιδεικτικά για το μέλλον του ΠΝ ενώ η στρατιωτική ηγεσία του κάνει ότι είναι δυνατόν στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της για να δώσει όραμα, ελπίδα και να εμπνεύσει το προσωπικό και τα στελέχη του ΠΝ μας. Ας μην κοροϊδευόμαστε, το οικονομικό είναι ο κύριος λόγος που παραιτούνται τα στελέχη του ΠΝ μας. Ο εμπαιγμός των στελεχών του ΠΝ για τα γνωστά «πλεύσιμα», είναι αντιπροσωπευτικός του τρόπου που σκέφτονται οι αρμόδιοι κυβερνώντες.
Το πρόβλημα για το ΠΝ είναι καθαρά οικονομικό όπως συχνά λέγεται. Η κυβέρνηση στερείται ενός μακρόπνοου στρατηγικού σχεδιασμού για το ΠΝ στο σύνολό του. Ενός σχεδιασμού που θα ήταν καλό να βρεθεί μία μέθοδος ή ένας τρόπος να τηρηθεί και να μη μείνει στα λόγια. Από λόγια έχουμε χορτάσει, ευχαριστούμε, δεν θέλουμε άλλα.
Με όσα τελευταία μαθαίνουμε, η Naval Group και η Fincantieri προσπαθούν ακόμα να χρυσώσουν το χάπι του κόστους των κορβετών που προσφέρουν, επικαιροποιώντας τις προσφορές τους και τις αποπληρωμές τους. Συγχρόνως, η λύση των αμερικανικών LCS επανεξετάζεται διεξοδικά και όχι άδικα. Βλέπεται, «ανάγκα και οι Θεοί πείθονται» ακόμα και στο παρά ένα. Δεν πειράζει. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
Ενώ δεν υπάρχει ζεστό χρήμα, δεν μπορεί να μη προχωράμε τώρα και να αναβαθμίσουμε γρήγορα, εύκολα, επαρκώς και φθηνά, τον ελληνικό στόλο σε κάποιο ανεκτό επίπεδο, με 8 LCS και αποπληρωμή μέσω FMS. Δεν μπορεί να μην αγοράζουμε μεταχειρισμένα αμφίβια τεθωρακισμένα AAV-7, που τα έχουμε άμεση ανάγκη τώρα. Δεν μπορεί να μην αγοράζουμε μεταχειρισμένα ΤΟΜΑ M2A2 ODS-SA που τα έχουμε και αυτά άμεση ανάγκη τώρα.
Εάν η κυβέρνηση ενδιαφέρονταν πραγματικά για το ΠΝ μας, θα το είχε αποδείξει έμπρακτα και όχι μόνο στα λόγια. Θα είχε ήδη προχωρήσει σε συμβάσεις για:
1 άμεσο εκσυγχρονισμό 4 φρεγατών ΜΕΚΟ,
2 άμεση πρόσκτηση 8 LCS,
3 ναυπήγηση των 4 κορβετών,
4 εκσυγχρονισμoύ Υ/Β Type 214 & ΤΠΚ Super Vita,
5 ενεργοποίηση του δικαιώματος προαίρεσης για τη 4η FDI HN,
6 πρόγραμμα ναυπήγησης 4 νέων υποβρυχίων, νέων ΤΠΚ, νέων Κ/Φ κλπ
7 νέο μισθολόγιο και όλα τα αναγκαία κίνητρα στο προσωπικό και τα στελέχη του ΠΝ.
Δικαιολογίες περισσεύουν, ναυπηγεία στην Ελλάδα υπάρχουν, πολιτική βούληση δεν υπάρχει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Τι έκανε η κυβέρνηση για όλα τα παραπάνω; Ότι έκανε την πρώτη φορά που τρύπησε η πρύμνη του Α/Τ ΒΕΛΟΣ στην Θεσσαλονίκη, και της είπανε, ότι κάτι πρέπει να γίνει γιατί ο Βαρδάρης θα ξανάρθει. Τίποτε, ένα μεγάλο τίποτε = «ΤΙΠΟΤΕ».
