Ας ευχηθούμε (και προσευχηθούμε) οι δοκιμές του «Admiral Ronarc’h» να πάνε καλά
Το ΠΝ μας με “πλώρες” LCS μια εικονική πραγματικότητα ή μήπως είναι μια πραγματική ευκαιρία;
Το ΠΝ ξανά στο έντυπο-διαδικτυακό τραπέζι
• Η ενεργοποίηση της προαίρεσης αγοράς για την 4η φρεγάτα Belh@rra
• Η απόκτηση των τεσσάρων κορβετών φαίνεται να μετατίθεται για το μέλλον λόγω τιμής, χρόνου και διάθεσης εγχώριων ναυπηγείων
• Διαφαίνεται, από ανοιχτές πηγές, ότι «το ΠΝ έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον με επίσημη επιστολή για 4-6 LCS, τα πλοία τα οποία έχει επανειλημμένως απορρίψει». Υπενθυμίζεται, ότι από το ΠΝ έχουν αξιολογηθεί -και τελικά απορριφθεί μόνο οι MMSC – HF2: Hellenic Future Frigate, δηλαδή η εκδοχή του LCS τύπου Freedom ως φρεγάτα και όχι οι LCS τύπου Freedom
• Οι «αλουμινότρατες» LCS έχουν λιγότερο οπλισμό και από κορβέτα, το αμερικανικό Ναυτικό τα αποσύρει ως άχρηστα, ενώ αν τα πάρουμε, το κόστος επιδιόρθωσης των προβλημάτων δεν γνωρίζουμε αν θα βαρύνει την ελληνική πλευρά ή πόσο θα την βαρύνει
• Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, το ελληνικό αίτημα που υπεβλήθη στις ΗΠΑ εκτός των 4-6 LCS τύπου Freedom περιλαμβάνει και δύο καταδρομικά κατευθυνόμενων βλημάτων τύπου Ticonderoga, ηλικίας από 29 έως 37 έτη
• Η προοπτική συμμετοχής στο πρόγραμμα των αμερικανικών φρεγατών Constellation, μέρος των οποίων εκτιμάται ότι θα μπορεί να ναυπηγείται σε ελληνικό ναυπηγείο. Μιλάμε για τέσσερα πλοία για αρχή
• Η επαναβεβαίωση της υψηλής προτεραιότητας του εκσυγχρονισμού μέσης ζωής (ΕΜΖ) των φρεγατών τύπου MEKO-200HN (600 εκατ. ευρώ), και αναπόφευκτα η χρονική μετάθεση του ύψους 1,6 δις ευρώ προγράμματος προμήθειας των τριών νέων κορβετών
«μικρό» ή «μεγάλο» ΠΝ
Η έντυπη-διαδικτυακή συζήτηση-αντιπαράθεση περί «μικρού» ή «μεγάλου» ΠΝ καλά κρατεί. Είναι λέει μια προσπάθεια να προκαταληφθούν οι εξελίξεις και είναι μια παραπλανητική συζήτηση που αποφεύγει την ουσία του ζητήματος: ότι δηλαδή, θα απαιτηθούν 18 δις ευρώ τουλάχιστον προκειμένου να ικανοποιηθούν οι προβλέψεις της Δομής Δυνάμεων 2020 – 2034 για φρεγάτες, κορβέτες και υποβρύχια.
Όσοι ασπάζονται το «μεγάλο» ΠΝ, θεωρούνται… καλοί και πατριώτες, ενώ οι υπόλοιποι απειλούνται με εξοβελισμό στο πυρ το εξώτερο και θεωρούνται… διάβολοι.
Το «μικρό» ή «μεγάλο» ΠΝ σαφώς και έχει ποσοτική αλλά πρωτίστως ποιοτική διάσταση. Στα σίγουρα δεν ζούμε στην εποχή των τριήρων που πρέπει να εμβολίσουν τον εχθρό για να τον βυθίσουν. Η ενισχυμένη, με ότι πιο σύγχρονο και αποτελεσματικό υπάρχει, επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα, είναι πολύ πιο σημαντική από απλές «πλώρες».
Το «μικρό» ή «μεγάλο» ΠΝ είναι σαφέστατα ένα ψευτοδίλημμα. Και «όσοι» το προωθούν, πιθανόν να μην διακατέχονται από τα αγνότερα κίνητρα. Αν το δούμε καθαρά ρεαλιστικά τότε: Δεν χρειάζεται να μιλάμε για «μικρό» ή «μεγάλο» ΠΝ, αλλά για το «κατάλληλο» ΠΝ που θα μας εξασφαλίσει και κρατήσει εδραιωμένους και ασφαλείς στην περιοχή-περιοχές ενδιαφέροντός μας.
Αποκλειστικά πολιτική απόφαση αλλά και ζήτημα πόρων και χρόνου
Σε μία σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία, οι τελικές (και όχι μόνο) αποφάσεις των αμυντικών επιλογών είναι πάντα αποκλειστικά πολιτικές αποφάσεις της εκάστοτε εκλεγμένης κυβέρνησης. Οι πολιτικές αυτές αποφάσεις, βασίζονται σε πληθώρα εισηγήσεων, αναλύσεων, αξιολογήσεων, απαιτήσεων, συγκρίσεων, δυνατοτήτων και άλλων παραγόντων που προέρχονται από πληθώρα σχετικών και λιγότερο σχετικών ανθρώπων ή ομάδων ανθρώπων ή άλλων κέντρων.(Πολιτική απόφαση-βούληση λοιπόν)
Η υλοποίηση της όποιας απόφασης αμυντικής επιλογής απαιτεί τη διάθεση των ανάλογων οικονομικών, βιομηχανικών, τεχνολογικών και ανθρώπινων πόρων. Διαφορετικά, ακόμη και αν υπάρχει κυβερνητική βούληση, η απόφαση είναι χωρίς περιεχόμενο. (Εξασφάλιση χρήματος και πόρων λοιπόν)
Η υλοποίηση της όποιας απόφασης αμυντικής επιλογής απαιτεί χρόνο. Δηλαδή μεθοδικό-ρεαλιστικό προγραμματισμό και σχεδιασμό σε πολλά επίπεδα. Και επειδή μιλάμε για πολιτική και άμυνα: «Χρόνου φείδου» μας λένε διαχρονικά αυτοί που έφτιαχναν τις τριήρεις. (Χρόνος λοιπόν)
Στην έντυπη-διαδικτυακή συζήτηση πάλι για τις LCS
«Σε ό,τι αφορά αυτά καθαυτά τα LCS θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε επιχειρησιακό και οικονομικό επίπεδο τα έχει εντελώς απαξιώσει ο πιο ορκισμένος εχθρός τους, το Ναυτικό των ΗΠΑ, στη προσπάθεια του να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση των νομοθετικών σωμάτων των ΗΠΑ στο παροπλισμό μίας κατηγορίας πλοίων που σχεδιάστηκε για να επιχειρεί στο στρατηγικό περιβάλλον των αρχών της δεκαετίας του 2000». Ναι σωστά, μόνο που αυτό συμβαίνει σε άλλο ναυτικό με άλλες ανάγκες και άλλες προτεραιότητες και άλλα ετήσια αμυντικά κονδύλια που σε μας φαντάζουν εξωπραγματικά. Και ας σκεφτούμε ότι τα LCS είναι δοκιμασμένα έχουν περάσει τις νηπιακές και παιδικές τους ασθένειες και ξέρουμε τι και πως θα αντιμετωπίσουμε.
Μπορούμε να πούμε το ίδιο για τις "Frégate de Défense et d'Intervention" (FDI) Belh@rra; Όχι βέβαια, και ας ευχηθούμε (και προσευχηθούμε) οι δοκιμές του «Admiral Ronarc’h» να πάνε καλά. Γιατί αν δεν πάνε, κάποιοι θα κλαίνε με μαύρο δάκρυ, για κάποια δις ευρώ.
1. Ή μήπως, οι δοκιμές να προσέξουμε να είναι εξονυχιστικές και εξαντλητικές ώστε να βγούνε όλα νωρίς και να αποκατασταθούνε νωρίς;
2. Ή μήπως σαν πελάτες που είμαστε να απαιτήσουμε να είμαστε παρόντες και συμμετέχοντες στις δοκιμές του «Admiral Ronarc’h»;
3. Ή μήπως είμαστε υπερβολικοί με αυτά που γράφουμε; Τα κάποια δις για τις Belh@rra είναι από το υστέρημα και όχι από το πλεόνασμα του ελληνικού λαού.
4. Ή μήπως το έχουμε σίγουρο «στανταράκι», ότι δεν θα βγουν προβλήματα;
Οι LCS δεν ικανοποιούν απόλυτα τις απαιτήσεις του Πολεμικού Ναυτικού με την παρούσα οπλική διαμόρφωσή τους και δεν μπορούν να θεωρηθούν επιχειρησιακά ισοδύναμες με τις γνωστές μας υποψήφιες κορβέτες. Με βάση αναφορές από ανοιχτές πηγές περί πιθανών παρεμβάσεων για την ενίσχυση του οπλισμού τους, πριν ή μετά την ‘πώλησή’ τους στη χώρα μας, συνάγεται ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει εφικτό με το ανάλογο τίμημα φυσικά σε χρήμα και χρόνο. Αυτή η επένδυση (ενίσχυση του οπλισμού τους) θα μπορούσε να προσδώσει άλλες επιχειρησιακές διαστάσεις στα πλοία αυτά και γενικότερα στο ΠΝ μας αν συνυπολογίσουμε και την πιθανή συμμετοχή μας στο πρόγραμμα Constellation.
Είναι το ΠΝ μας με “πλώρες” LCS μια εικονική πραγματικότητα ή μήπως είναι μια πραγματική ευκαιρία, που μας δίνεται, με πολλές προοπτικές σε σύντομο χρόνο και με υποφερτό οικονομικό τίμημα;