«Από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα!» Αξεπέραστη ελληνική σοφία.
Καραμήτσος : Θέλω ΕλΣιΕς
Καρακίτσος : Είναι αλουμινότρατες
Καραμήτσος : Είναι φτηνές και θέλω πολλές πλώρες
Καρακίτσος : Δεν μας κάνουν
Καραμήτσος : Αν ήθελες καθαρόαιμο άλογο και σου δίναν μουλάρι σε τιμή γαϊδουριού, θα έκανες δουλειά;
Καρακίτσος : Ναι, αλλά όχι την δουλειά που θα ήθελα να κάνω ακριβώς αν είχα καθαρόαιμο
Καραμήτσος : Και αν σου λέγαν «ή μουλάρι και στο χέρι ή καθαρόαιμο και καρτέρι:»
Καρακίτσος : Ε, και δηλαδή: «από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα!»
Καραμήτσος : Elementary my dear Watson!
ΥΓ1: Η παροιμία αυτή («από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα!») σημαίνει πως εφόσον το τέλειο δεν είναι εφικτό, εφόσον δεν μπορείς να έχεις τα πολλά, αρκέσου στα λίγα.
ΥΓ2: Υπάρχει ένα παλιό αστείο για τον διάσημο ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς και τον φίλο του Δρ Γουάτσον.
Αφού έκλεισε επιτυχώς μια υπόθεση, το διάσημο δίδυμο κάνει ένα ταξίδι στα οροπέδια της Σκωτίας. Μετά από μια κουραστική μέρα πεζοπορίας, βρίσκουν ένα ωραίο σημείο, στήνουν τη σκηνή τους και κοιμούνται.
Περίπου στις 3 τα ξημερώματα, ο Χολμς σπρώχνει τον Γουάτσον και τον ρωτά: "Γουάτσον, κοίτα ψηλά στον ουρανό και πες μου τι βλέπεις;"
Ο Γουάτσον είπε: «Βλέπω εκατομμύρια αστέρια».
Ο Χολμς ρωτά: «Και τι σου λέει αυτό;»
Ο Γουάτσον απαντά, "Αστρονομικά, μου λέει ότι υπάρχουν εκατομμύρια γαλαξίες και ενδεχομένως δισεκατομμύρια πλανήτες. Αστρολογικά, μου λέει ότι ο Κρόνος είναι στον Λέοντα. Θεολογικά, μου λέει ότι ο Θεός είναι μεγάλος και εμείς είμαστε μικροί και ασήμαντοι. Ωρολογιακά μου λέει ότι είναι περίπου 3 τα ξημερώματα. Μετεωρολογικά, μου λέει ότι θα έχουμε μια όμορφη μέρα αύριο. Τι σου λέει, Χολμς;"
«Το στοιχειώδες, αγαπητέ μου Γουάτσον, κάποιος μας έκλεψε τη σκηνή».
Όλοι οι Άνθρωποι σκέφτονται και βιώνουν τη σκέψη τους σε κάθε δεδομένη στιγμή. Αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής - βιώνουμε τη σκέψη μας σε κάθε δεδομένη στιγμή.
Η υπερβολική σκέψη, όπως στο παραπάνω αστείο, μας απομακρύνει από τη διαύγεια και την απλή απάντηση που έχουμε μπροστά μας. Όταν σκεφτόμαστε υπερβολικά, τείνουμε επίσης να υπερεκτιμούμε τα προβλήματά μας ενώ υποτιμούμε τις δυνατότητές μας να τα λύσουμε.
Εκτός και αν αυτό γίνεται σκόπιμα! c'est la vie ή καλύτερα è la vita.